Cześć! Dzisiaj przychodzę do Was z recenzją książki Zaburzenie Thomasa Bernharda. Mam wrażenie, że to jest jedna z tych książek, do których trzeba dorosnąć i z biegiem lat znajduje się w niej zupełnie inne treści między zdaniami. Dawno nie czytałam książki napisanej w podobny, nieco poetycki sposób, która tak namacalnie wprowadzała do swojego świata.
Zaburzenie Thomasa Bernharda to niezwykle ciekawy obraz ludzi – ludzi chorych, często nieszczęśliwych, mających pewnego rodzaju zaburzenia, a niejednokrotnie zupełnie nie zdając sobie z tego sprawy. Zaburzenie przepełnione jest melancholią. Sam główny bohater, syn lekarza jest osobą małomówną, acz inteligentną. Jego siostra natomiast to osoba, podobnie jak nieżyjąca już matka, przepełniona samotnością, na granicy między życiem a śmiercią samobójczą.
Każdy z nas ma dłuższe okresy, kiedy wcale nie żyje, a tylko udaje, że żyje.
Thomas Bernhard Zaburzenie
Mimo melancholii przepełniającej karty Zaburzenia, ma się ochotę czytać dalej, aby lepiej poznać lekarza, jego syna a przed wszystkim pacjentów. Każdy z nich ma swoją historię, przepełnioną chorobą, smutkiem, cierpieniem, samotnością lub/i szaleństwem.
Bez swojej ludzkiej katastrofy człowiek w ogóle nie istnieje.
Thomas Bernhard Zaburzenie
Podróż lekarza i jego syna trafia w końcu na sam kres, do króla Saurau, którzy przecież jako władca, na pewno nie ma takich rozterek, problemów i smutków, jak jego biedni i schorowani poddani. Nic bardziej mylnego. Saurau zaczyna opowiadać, a jego monolog zdaje się nie mieć końca i trafia w miejsca zgoła ze sobą niespójne. Poniekąd poznajemy również relacje króla z jego synem, która nie jest usłana różami, bowiem syn króla nic sobie nie ma do tradycji, nie szanuje królestwa a wręcz przeciwnie, chce oddać gospodarstwo na stracenie tuż po śmierci ojca. A Saurau na razie nigdzie się nie wybiera, chociaż głosy w jego głowie mówią coś zupełnie innego. W książce znajdziecie mnóstwo sentencji, nad którymi warto się zastanowić, bo mimo że są spostrzeżeniami króla Saurau, mówią wiele o nas samych, gdziekolwiek byśmy nie byli.
O Thomasie Bernhardzie słów kilka
Z katastrof, które spotykają człowieka w późniejszym wieku, zawsze można wnioskować o dawniejszych szkodach w ciele i duszy, poniesionych na ogół we wczesnym dzieciństwie.
Thomas Bernhard Zaburzenie
Thomas Bernhard (1931-1989) był austriackim pisarzem, znanym z ostrej krytyki społeczeństwa i kultury Austrii. Urodził się w Holandii, ale większość życia spędził w Austrii, zmagając się z trudnym dzieciństwem i chorobą. Jego ojciec umarł przed jego narodzinami, a matka zmarła na gruźlicę, kiedy był młody. On sam także cierpiał na gruźlicę, co miało duży wpływ na jego życie i twórczość. Doświadczenia z chorobą i pobytami w sanatoriach znalazły odzwierciedlenie w wielu jego utworach. Jego twórczość jest często postrzegana jako kontrowersyjna ze względu na jej pesymistyczny ton oraz negatywne opinie na temat Austrii i Austriaków. Jego twórczość uznawana jest za jedno z najważniejszych osiągnięć literatury niemieckojęzycznej XX wieku. Bernhard zmarł w 1989 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki, który wciąż jest przedmiotem licznych analiz i interpretacji.
Zaburzenie Thomasa Bernharda mogłam przeczytać dzięki uprzejmości Wydawnictwa Czytelnik.
Dziękuję serdecznie!
Agnieszka
